<61.2> Hypothesis epistolae primae ad Corinthios

prol.| ¶À propos de cette édition
prol.| Hypothesis epistole prime ad Corinthios. - Hanc mittit Apostolus ab Epheso Asie Corinthiis quos iam viderat et docuerat. Confirmat autem eos per hanc epistolam cuius causa hec fuit. Corinthii a pseudo apostolis subversi variis scindebantur sententiis et, cum essent inter eos schismata, communicabant ei qui susceperat novercam suam. Alii volebant relinquere proprias uxores, causa continentie, quidam vero et in idolis comedebant, quasi in differentibus existentibus idolothitis. Alii autem, loquentes quidem linguis, admirabantur, alios vero contemnebant. Denique male sentiebant et de resurrectionis mysterio, dicentes hanc carnem numquam resurrecturam. Igitur pro his omnibus populi scripserunt Apostolo quibus omnibus ipse rescribit. Et primum quidem testimonium eis perhibet de prudentia et scientia. Detestatur autem eos qui faciebant schismata. Sed et consulit ut non in sermone sed in opere et virtute regnum Dei fore arbitrentur. Demum vero de quibus scripserant respondet de nuptiis quidem docens inseparabile esse coniugium et in tempore solo vacandum propter orationem. Occasione autem eorum qui continentiam diligebant scribit1* de virginitate quod non sit secundum necessitatem sed secundum voluntatem. Deinde de idolothitis precipit ut non habundantur scientia sed potius in caritate conversentur. Prohibet ergo in idolio conviva fieri ut non scandalizentur pusilli. Preterea de spiritualibus charismatibus scribit ut non interea differentiam putent neque preponant aliis habentem hoc aut illud donum, omnia enim dona sunt eiusdem spiritus. Post hec vero de resurrectione docet quod hec caro mortalis et corruptibilis, immortalis et incorruptibilis facta resurget secundum Domini gratiam, resurrectionis autem nostre causam fore Christi resurrectionem. In fine vero exhortatorios sermones de moribus subdit et de ratione in sanctos precipit et ita terminat epistolam.A a
a ¶Fons : Euthalius , Editio epistolarum Pauli (Rm.) iuxta Paris, BnF, grec 59, f. 156r -157r ; contuli PG 85, 752C-753D: «Ὑπόθεσις τῆς πρώτης ἐπιστολῆς* πρὸς Κορινθίους. Ταύτην ἐπιστέλλει ἀπὸ Ἐφέσου τῆς Ἀσίας, ἑωρακὼς αὐτοὺς ἤδη καὶ διδάξας, ὑπομιμνήσκων δὲ ὅμως διὰ τῆς ἐπιστολῆς ταύτης. ἡ δὲ πρόφασις τῆς ἐπιστολῆς [+ ἐστιν Pg59] αὕτη· Κορίνθιοι ἐκ φιλονεικίας συναγόμενoι, ἐπεσχίζοντο [ἐσχίζοντο Pg59] ταῖς γνώμαις, καὶ λοιπὸν ἦν ἐν αὐτοῖς σχίσματα, [καὶ ὄντων σχισμάτων om. Pg59] παρεβλέποντο τὸν λαβόντα τὴν μητρυιάν· ἄλλοι δὲ ἤθελον καταλιμπάνειν τὰς ἰδίας γυναῖκας προφάσει τῆς ἐγκρατείας· τινὲς δὲ καὶ ἐν εἰδωλείοις ἤσθιον, ὡς ἀδιαφόρων ὄντων τῶν εἰδωλοθύτων· ἄλλοι δὲ τοὺς μὲν ἀλάλους [ἄλλους Pg59] ἐξουθένουν, τοὺς δὲ λαλοῦντας γλώσσαις ἐθαύμαζον· καὶ τέλος, ἠπάτηντο καὶ εἰς τὸ περὶ τῆς [om. Pg59] ἀναστάσεως μυστήριον, λέγοντες μὴ ἐγείρεσθαι τὴν σάρκα ταύτην. τούτων πάντων ἐν Κορίνθῳ κινουμένων, γράφουσιν οἱ λαοὶ τῷ [f. 156v] ἀποστόλῳ, καὶ λοιπὸν πρὸς πάντα ἀντιγράφει. καὶ πρῶτον μὲν μαρτυρεῖ [μαρτυρὼν Pg59] αὐτοῖς ἐν φρονήσει καὶ γνώσει· ο ὐκ ἀποδέχεται δὲ αὐτοὺς ποιοῦντας τὰ [om. Pg59] σχίσματα· ἀλλὰ καὶ συμβουλεύει μὴ ἐν λόγῳ τὴν ἀρετήν, ἀλλ᾽ ἐν ἔργῳ καὶ δυνάμει ἡγεῖσθαι. ἔπειτα ἐπιτιμήσας τῷ τὴν μητρυιὰν λαβόντι, καὶ παραινέσας μὴ ἔχειν κρίματα πρὸς ἑαυτοὺς, λοιπὸν περὶ ὧν ἔγραψαν ἀποκρίνεται· περὶ μὲν τοῦ γάμου διδάσκων ἄῤῥηκτον εἶναι τὴν συζυγίαν, καὶ ἐν καιρῷ μόνῳ σχολάζειν διὰ τὴν εὐχήν [προσευχήν Pg59]· διὰ δὲ [om. Pg59] τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς τὴν ἐγκράτειαν, γράφει περὶ παρθενίας, ὅτι οὐ κατ᾽ [κατὰ Pg59] ἀνάγκην, ἀλλὰ πειθοῖ τοῦτο γινέσθω. εἶτα περὶ τῶν εἰδωλοθύτων, ἵνα μὴ καταχρῶνται τῇ γνώσει, ἀλλὰ τῇ ἀγάπῃ πολιτεύωνται. κωλύει οὖν τὰ ἐν εἰδωλείῳ συμπόσια, ἵνα μὴ σκανδαλίζωνται οἱ μικροί. εἶτα περὶ τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων γράφει, ἵνα μὴ διαφέρωνται [f. 157r] ἐν τοῖς χαρίσμασι, μηδὲ προκρίνωσι τὸν ἔχοντα [+ τὸ Pg59] χάρισμα τόδε [τοῦ ἔχοντος τόδε om. Pg59]· πάντα γὰρ τοῦ αὐτοῦ πνεύματος εἶναι λέγει. καὶ λοιπὸν περὶ ἀναστάσεως διδάσκει, ὅτι ἡ σὰρξ ἐγείρεται, ἀποθνήσκουσα μὲν φθαρτὴ [φθατὴPg59 *], ἐγειρομένη δὲ ἄφθαρτος κατὰ τὴν χάριν τοῦ Χριστοῦ **· τὴν δὲ ἀνάστασιν ἀπὸ τοῦ ἐγηγέρθαι τὸν Χριστὸν συνίστησιν. καὶ τέλος παραινετικοὺς λόγους εἰς τὰ ἤθη γράφει, καὶ περὶ λογίας, τῆς εἰς τοὺς ἁγίους, παραγγέλλει· καὶ οὕτως τελειοῖ τὴν ἐπιστολήν».
* Ὑπόθεσιςτῆςπρώτηςἐπιστολῆς] Ὑπόθεσιςδευτέραςἐπιστολῆς·πρώτηςδὲPg59
** τὴνχάριντοῦΧριστοῦ] κατὰτοῦΚυρίουχάρινPg59 [MM2022] [VS2022]
A ¶Codd. : Cbg152 =Cambridge, Trinity College B.5.6 (152), f. 1vb ; om. PL RB – Sur ces préfaces traduites du grec à Saint-Denis de Paris entre 1173 et 1186, et éditées en tête de l’exemplaire de la Magna Glossatura d’Herbert de Bosham, voir ici <59.2> - M. Morard edidit (22.6.2022).
1 scribit] corr. cum graeco, scribis Cbg152


Comment citer cette page ?
Martin Morard, ed., Petrus Lombardus, Magna Glossatura (1Cor. Hypothesis epistolae primae ad Corinthios), in : Sacra Pagina, IRHT-CNRS, 2024. Consultation du 02/05/2024. (Permalink : https://gloss-e.irht.cnrs.fr/php/editions_chapitre.php?id=magna&numLivre=61&chapitre=61_Prol.2)
Signaler un complément d'information

Notes :